ஓயாத அழைப்பு
தீராத பேச்சு
மணிக்கணக்கில் மூழ்கி
ஏதேதோ உளறல்
-காதலாம்!
நித்தம் சிணுங்கும்
சத்தமில்லாத கைப்பேசி...
எழுத்துக்கல்கூட
அழிந்து போயின..
குவியும் குறுந்தகவல்கள்
-காதலாம்!
கரம் பிடித்து
கை கோர்த்து
கண் நோக்கி
அப்பா அம்மா விளையாட்டுக்கு
மௌண அழைப்பு
-காதலாம்!
காணும் போதெல்லாம்
கட்டித்தழுவி
இதழோடு இதழ் பதித்த
முத்தம்
-காதலாம்!
கனவில்கூட
பிரிவு கூடாதாம்
கண்ணீரோடு விடிந்தது
காலைப் பொழுது..
-காதலாம்!
இதில் எதுவுமே
நமக்குள் நடக்கவில்லை
உன் முகம் பார்த்து
பேசியதுஇல்லை
உன்விரல் கூட என்மீது
பட்டதில்லை…
ஆனால் எப்படி நீ
எனக்குள் இவ்வளவு ஆழமாக
நுழைந்து அரியணை இட்டாய்?
இதற்குபெயர் என்ன?
ஆராய்கிறேன்…
ஆனாலும் இது எனக்குப்
பிடித்திருக்கிறது !
No comments:
Post a Comment