என்
நினைவுகளை
கடிகாரத்தின் முட்களுடன்
சுழற்றிவிடுகின்றேன்....
காலத்தை இழந்தபடி!

வேண்டாம் இந்த காதல்
என்று வீராப்பாய்
இருந்திருந்த வேளையில்
இதயத்தில் படர்ந்த
உனது பார்வை கொஞ்சம்
என்னை அசையத்தான் செய்தது......

மடித்துப் போட்ட காகிதமாய்
மடங்கிக் கிடக்கின்றேன்.... - உன்
விரலின் ஸ்பரிசத்தில்
பிரித்துப் படிக்க மாட்டாயா என்று
மனம் மௌனமாய் மருகுகிறது!

சிந்தனைக்குள் சிக்கெடுத்தே
என் மூளை நரம்புகள்
முடங்க ஆரம்பித்துவிட்டது...
கனவுக் காட்சிக்குள்
சுற்றி வந்தே சுயநினைவு
சுரமிழக்க ஆரம்பித்துவிட்டது...

என் இதய பூமியின்
உரிமை வானம் உனக்குமட்டும்
பட்டயம் போட காத்திருக்கிறது
சுவாசமான காதலைச் சுமந்தபடி.....

என் காதலின் ஆத்மகீதம்
தென்றலின் இசையாய் மட்டுமல்ல
புயலின் ஓசையாவும்
உன்னை வந்தே வரம் வாங்கும்!

என் காதல்
காற்றின் திசைக்கு ஏற்ப
நகரும் மேகமல்ல...
எந்த வஞ்சனையும்
அறியாத
மழலையின் மனம் போன்றது...

காற்றிற்கு கூட பலவீனம்
பாவமாய் வரலாம்...
ஆனால்
என் காதலுக்கு பலவீனம்
பாந்தமாய் கூட வராது....

இதயத்தில் மறைத்து வைத்த
காதலை இமைக்குள் வைக்கின்றேன்
கண்ணீரைக் கொடுக்காமல் - உன்
காதலைத் தருவாய் என்ற நம்பிக்கையில்
நாளெல்லாம் உனை வலம் வருவேன்...