உச்சி முதல் பாதம் வரை
                                  உயிருக்குள் உதிரமாய் ஓடும்
                                     உயிரின் உயிரே......!

                               வார்த்தைகளில் தேனை மட்டும்
                                 வைத்திருந்த நீ.......!
                          இன்று விஷத்தை உமிழ்வது எதனால்?
                              கன்னங்களில் வழியும்
                                கண்ணீர் கூட  _ உன்
                                 பெயரைத்தானே எழுதுகின்றன! 

நினைவுக் கடலில் நீ மட்டும்
மூழ்கியிருப்பதால் சுவாசம் மட்டும்
தடையின்றி வருகிறது...

இசையின் ஸ்வரமாய் -  உனது
வார்த்தைகளைக் கண்டவள் இன்று
இடியாய், மின்னலாய்
என் இதயத்தை தாக்கியது எப்படி?
எங்கே கற்றுக் கொண்டாய்
இந்த வித்தையயை?

அன்று நீ சொன்ன வார்த்தையின் மலர்கள்
இன்று இடையறாது பெய்த மழையில்
நனைந்த படி அழுது விழுகின்றன....

திண்ணையில் அமர்ந்த படி முற்றம்
நிரப்பும் வெள்ளத்தைப் பார்க்கையில்
நீ என் கன்னத்தை நிரப்பிய முத்தம்
நினைவிற்கு வந்து நீரோடு நனைகிறது...

காதலின் கவிதைகளில்
மௌனத்தின் வாசல் உடைய  மறுத்து
உதடுகள் உண்மையை மறைத்து
வார்த்தைகள் தெரிந்தே தற்கொலை செய்கிறது....

மோகம் இழந்து நேசம் சுமக்கும் காதல்
வானத்தை வசமாக்கும்.....
வானமே வசப்படும்போது
என் அன்பே...
நீ என் நேசத்தில்  வசப்பட மாட்டாயா?